مقایسه دو روش تعیین شاخص مصرف نسبی و روش زمانسنجی به منظورتعیین ارزش رجحانی گونه های گیاهی در مراتع استان کرمانشاه (مطالعه موردی: گون بان هرسین)

مراتع از گونه های مختلف گیاهی و شرایط مختلف رویشگاهی تشکیل شده اند. هر یک از گونه ها خصوصیات رویشی و فنولوژیمتفاوتی داشته و در دوره زمانی خاصی از دوره چرا فعال بوده و ارزش چرایی (ارزش رجحانی) معینی دارد. براین اساس در امرمدیریت مراتع با مطالعه ارزش رجحانی گیاهان علوفه ای، می توان نسبت به تعیین ظرفیت چرایی مراتع با هدف رسیدن بهعملکرد بهینه دام و تضمین پایداری اکوسیستم مرتعی اقدام کرد. به منظور بررسی و تعیین ارزش رجحانی گونه ها در مراتعگون بان هرسین در استان کرمانشاه دو روش تعیین شاخص مصرف نسبی گونه ها (روش وزنی) و روش زمان صرف شده برایچرای گونه ها با استفاده از دستگاه فیلمبرداری (روش زمان سنجی) با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین این دو روشبرای تعیین ارزش رجحانی گونه ها و فرم های رویشی مرتعی تفاوت وجود دارد، به طوریکه بین رتبه های ترجیحی دام برایفرم های رویشی بوته ای و خاردار مانند Eryngium thyrsoideum ، Cirsium vulgare و Acantholimon olivieriبین روش فیلمبرداری تفاوت قابل ملاحظه ای با روش تعیین شاخص مصرف نسبی گونه ها مشاهده گردید. ولی این دو روش درفرم رویشی گراس ها تفاوتی نداشته و گونه های شاخص این مراتع یعنی Festuca ovina و Bromus tomentellus ازرتبه های مشابهی برخوردارگردیدند.

کلیدواژه ها:

مرتع ، ارزش رجحانی ، روش زمانسنجی ، روش وزنی ، استان کرمانشاه