اثر جیبرلین بر رشد اولیه ارقام گلرنگ تحت شرایط تنش شوری در شرایط آزمایشگاهی و گلدانی

امروزه استفاده از تنظیم کننده های رشد یکی از مهمترین راه های مؤثر برای غلبه بر شوری به شمار می آید. این آزمایش با هدفبررسی اثر تنظیم کننده های رشد جیبرلین در بهبود اثرات تنش شوری درمراحل جوانه زنی و رشد اولیه ی گلرنگ در دو بخشآزمایشگاهی و گلدانی انجام شد.بخش آزمایشگاهی با ارقام اصفهان 28 و IL111 به عنوان فاکتور اول وفاکتور دومغلظت های (0، 1/5، 3 و 4/5 میلیگرم بر لیتر( اسید جیبرلیک بودو فاکتور سوم سطوح مختلف شوری (0، 4، 8، 12 و 16 دسی زیمنس بر متر) بود که توسط کلریدسدیم در آزمایشگاه اعمال شد.این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاًتصادفی با سه تکرار در سال 1391 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکدهی کشاورزی بیرجند انجام شد.در بخش گلدانی نیز غلظت های مختلف اسید جیبرلیک (0، 1/5، 3 و 4/5 میلیگرم بر لیتر(به عنوان فاکتور اول بود.فاکتور دوم در سطوح تنش شوری (0، 5، 10 و 15 دسیزیمنس بر متر( بود. این مرحله به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار دربهار 1392 در کاشمر انجام شد.نتایج بخش آزمایشگاهی آزمایش نشان داد که با افزایش سطوح شوری صفات مورد اندازهگیری شامل: درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و وزن خشک ساقه چه به طور معنی داری کاهشیافت.تیمار اسید جیبرلیک باعث افزایش معنیدار طول و وزن خشک و تر ریشه چه و ساقه چه، گردید نتایج بخش گلدانی نیزدر مواردی مشابه بخش آزمایشگاهی بود.میزان پرولین با تیمار اسید جیبرلیک و شوری افزایش یافت.در مجموع تیمار بذرهابا تنظیم کننده ی رشد جیبرلین در بهبود اثرات منفی تنش شوری مؤثر بود.

کلیدواژه ها:

جوانه زنی ، اسید جیبرلیک ، پرولین ، گلرنگ ، تنش شوری