تبدیل پسمان های هسته ای بلند عمر به رادیوایزوتوپهای کوتاه عمرتر و کم زیان تر توسط راکتورهای گداخت - شکافت

عمده ترین نگرانی درچرخه سوخت هسته ای، پسمان های هسته ای، خصوصا عنصر فرا اورانیوم پلوتونیوم و پاره های شکافت بلند عمر می باشد. یکی از روش ها در سوزاندن و تغییر ماهیت این گونه پسمان ها، استفاده از راکتورهای گداخت – شکافت می باشد. در این راکتورها هر دو فرایند گداخت و شکافت اتفاق می افتد. این گونه پسمان ها به عنوان سوخت در داخل کره هایی قرار می گیرند که با هندسه ی خاصی درون یک blanket قرار میگیرند. ابتدا نوترون های سریع توسط فرایند گداخت تولید می شوند و سپس نوترون های تولید شده به blanket که شامل کره سوخت می شود برخورد می کنند و طی بر هم کنش هایی که عمدتا از نوع شکافت است، پسمان های بلند عمر به رادیو ایزوتوپ های کوتاه عمر با سمیت کم تر تبدیل می شوند. که علاوه بر کم کردن خطرات ناشی از پسمان های هسته ای، چرخه ی سوخت نیز افزایش می یابد.