بررسی کمی و کیفی بازسازی اراضی تخریب یافته مناطق کم باران جنوب گیلان به روش شیارهای متقاطع

این تحقیق با هدف بهینه سازی استفاده از اب باران در بازسازی احیا بیولوژیک مناطق تخریب شده با لا دست سفید رود و ایجاد تسهیل در استقرار و افزایش پوشش گیاهی و بتبع آن افزایش طول عمر مفید سد از طرق ذیل انجام گرفته است کاهش دادن تلفات آب باران و جمع اوری هرز ابا حاصله و هدایت آن به پای نهالهای کشت شده از گونه اتریپلکس توسط شیارهای متقاطع v شکل و افزایش نفوذ سطحی و هدایت آن به اعماق پایین خاک در حوزه انتشار ریشه نهالها با پاشیدن مالچهای گیاهی و تکمیل اثر دو فاکتور فوق بوسیله اضافه کردن کمپوست های گیاهان ابزی بویژه ازولا در اعماق خاک به منظور حفظ ذخیره رطوبت وامکان حداکثر دوام آن در طول ماههای خشک و بهبود سایر شرایط فیزیکی و شیمیایی خاک ازمایش مذکور در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام گردید که در آن بعد ا زاحداث سازه هایی با اجزای تشریح شده و با توجه به شرایط اقلیمی منطقه گونه گیاهی اتریپلکس در پلاتهای ازمایشی کشت گردید و اثر تیمارهای مورد نظر روی فاکتورهای رشد رویشی نهالها به صورت ازمون فاکتوریل مورد بررسی قرارگرفت. نتایج بررسی نشان داد فاکتور مالچ و کمپوست روی رشد رویشی نهالها در سطح 95% و 99% معنی دار است.

کلیدواژه ها:

اراضی ، تخریب یافته ، مناطق خشک ، سد سفید رود ، گیاهان ابزی ، شیارهای متقاطع