کاربرد روش برنامه ریزی آرمانی فازی در تعیین ترکیب بهینه ی کشت در امور زراعت شرکت کشت و صنعت مغان

در تعیین الگوی بهینه کشت اهداف مختلفی از قبیل حداکثر کردن بازده یا سود برنامه ای، حداقل کردن هزینه های جاری تولید، حداکثر کردن اشتغال حداقل کردن استفاده از کودهای شیمیایی ازته و فسفاته و حداقل کردن به کارگیری سموم می توان در نظر گرفته شوند. در این پژوهش با استفاده از روش برنامه ریزی آرمانی فازی به اهداف چندگانه در تعیین الگوی کشت توجه شده است نتایج الگوی بهینه کشت با رویکرد حداکثر کردن سود با کاهش 10 درصدی آب نشان داد که نسبت به الگوی کشت فعلی به اندازه 4/3 درصد می توان سود را افزایش و سطح زیر کشت کل را 6/53 درصد کاهش داد، به طوری که همزمان سطح زیر کشت محصولات پاییزه افزایش و سطح کشت محصولات بهاره کاهش یابند. از طرف دیگر در حداکثر کردن سود با کاهش 10 درصدی هزینه های عملیاتی به وضوح دیده شد که این تغییر باعث کاهش سودهی به اندازه 0/56 درصد و کاهش زیر کشت کل و دیم به ترتیب به میزان 13/89 و 30/04 درص می شود پیگیری رویکرد حداکثر کردن سود با کاهش مصرف کود و سموم به منظور رعایت مسایل زیست محیطی نشان داد که با کاهش 10 درصدی در مقدار مصرف کود شیمیایی و سموم شیمیایی، سود و سطح زیر کشت پاییزه به ترتیب به اندازه ی 0/1 و 15/42 درصد کاهش ولی سطح کشت محصولات بهاره تغییری نمی کند. در کل نتایج تعیین الگوی بهینه ی کشت با رویکرد حداکثر سود و با روش برنامه ریزی آرمانی چند هدفه به منظور حداقل کردن هزینه های آب، کود، سم و کاهش هزینه های عملیات هر کدام به اندازه 10 درصد نشان می داد که می توان با مدیریت بهتر منابع سوددهی را به اندازه 4/17 درصد افزایش و مصرف کود شیمیایی، سموم سطح زیر کشت و سطح زیر کشت محصولات بهاره را به ترتیب 0/27، 2/97، 1/12، 3/18 درصد کاهش داد.

کلیدواژه ها:

بازده برنامه ای ، هزینه های عملیاتی ، مسایل زیست محیطی