تعیین ترکیب بهینه ی کشت در امور زراعت شرکت کشت و صنعت مغان با استفاده از روش برنامه ریزی خطی

در این پژوهش از روش برنامه ریزی خطی برای تعیین الگوی کشت بهینه در اراضی شرکت کشت و صنعت مغان استفاده شده است فعالیت های مورد بررسی عبارت از X1: سطح زیر کشت گندم آبی خوراکی: X2 سطح زیر کشت گندم آبی بذری، X3: سطح زیر کشت گندم دیم X4: سطح زیر کشت جو آبی خوراکی، X5: سطح زیر کشت جو آبی بذری، X6 سطح زیر کشت جو دیم، X7: سطح زیر کشت کلزا آبی X8: سطح زیر کشت کلزا دیم X9: سطح زیر کشت یونجه علوفه ای X10: سطح زیر کشت ذرت بذری X11: سطح زیر کشت ذرت دانه ای کشت اول X12: سطح زیر کشت ذرت دانه ای کشت دوم: X13: سطح زیر کشت ذرت سیلویی کشت اول X14: سطح زیر کشت ذرت سیلویی کشت دوم بوده و محدودیت های مورد نظر شامل زمین های زراعی آبی و دیم قابل کشت، تناوب کشت شامل سطح زیر کشت محصولات پاییزه و بهاره، آب مورد نیاز برحسب متر مکعب در کل دوره های کشت ، سرمایه هزینه، نیروی کار کود شیمیایی، سموم و بذر می باشند بعد از وارد کردن داده ها در نرم افزار WinQSB نتایج نشان داد که الگوی بهینه ی کشت با رویکرد حداکثر کردن سود به روش برنامه ریزی خطی ساده از لحاظ سوددهی، 8/37 درصد سود بیشتر و از لحاظ سطح زیر کشت کل به اندازه 5 درصد، سطح زیر کشت بهاره به اندازه 14/25 درصد و سطح زیر کشت دیم 75/65 درصد کاهش نشان می دهد به عبارت دیگر در الگوی بهینه ی کشت بر سطح زیر کشت محصولات پاییزه افزوده شده است.

کلیدواژه ها:

سود ناخالص ، حداکثرسازی ، کشت پاییزه ، بهاره