امکان سنجی بارگذاری آنتی بیوتیک ها در نانوذرات مغناطیسی کاتیونی دکستران اسپرمین برای دارورسانی به عفونت های مغزی

مقدمه: عفونت مغز از بیماری های سخت سامانه اعصاب مرکزی است. چالش برانگیزترین مسیله در درمان بیماری های مغز، غلبه بر سد خونی مغزی است که از انتقال دارو از جریان خون به بافت اصلی مغز ممانعت می کند. با توجه به محدودیت-هایی که برای دارو رسانی به مغز و درمان عفونت های مغزی وجود دارد، طراحی حامل هایی که توانایی عبور از سد خونی مغزی و دارو رسانی هدفمند به مغز را دارند، ضروری است. بهترین ابزار برای رسانش داروها به مغز، استفاده از نانوحامل ها است. مطالعات انجام شده نشان می دهد نانو ذرات مغناطیسی، تشکیل شده از هسته اکسید آهن و پوسته پلیمری، حامل بسیار خوبی برای رسانش دارو به مغز است و سطح نانوذرات کاتیونی مزایایی در رسانش دارو نسبت به سطوح آنیونی یا خنثی دارد.مواد و روش ها: در این پژوهش، ابتدا پلیمر دکستران اسپرمین تهیه و برای اندازه گیری گروه های آمینی تشکیل شده بر روی دکستران با آزمون TNBS* ارزیابی شد. سپس نانو ذرات مغناطیسی دکستران اسپرمین به روش ژل شدن یونی تهیه و متوسط اندازه ذرات و پتانسیل زتای ذرات اندازه گیری شد. سپس بار گذاری آنتی بیوتیک های سفتریاکسون سدیم، پنی-سیلین جی سدیم، پنی سیلین جی پروکایین و ونکومایسین هیدروکلراید در این نانو حامل ها امکان سنجی شد.نتیجه گیری: سنتز پلیمر دکستران اسپرمین به عنوان پلیمر زیست سازگار برای پوشش نانو حامل های مغناطیسی اکسید آهن انجام شد. نتیجه آزمون TNBS، 14/1 میلی مول گروه آمینی به ازای هر گرم دکستران اسپرمین به دست آمد. نانوذرات مغناطیسی دکستران اسپرمین تهیه شد. متوسط اندازه نانو ذرات 8/63 نانومتر است که اندازه آرمانی برای بیشینه ورود به درون سلول است و بار سطحی نانوحامل ها 1/17+ میلی ولت است .با وجود تلاش های بسیار و انجام روش های مختلف، بارگذاری آنتی بیوتیک های سفتریاکسون سدیم و پنی سیلین جی سدیم در نانو حامل های مغناطیسی دکستران اسپرمین انجام نشد. دلیل ته نشینی و دوفازی شدن محلول، واکنش بین نانو ذرات آهن و یون سدیم موجود در محلول دارو پیش بینی می-شود.

کلیدواژه ها:

دارورسانی هدفمند ، عفونت مغز ، نانوحامل های مغناطیسی ، آنتی بیوتیک ها