مقایسه روش های طیف توان شعاعی و اویلر دیکانولوشن برای تخمین عمق ساختارهای زیرسطحی کرومیت

در بسیاری از کارهای اکتشافی تعیین محدوده و عمق ماده معدنی نقش اساسی دارد ، تا جایی که در برخی از کاوش ها ،عمق آنومالی تنها پارامتری است که در تفسیر مورد توجه قرار می گیرد. به همین دلیل ، روش های بسیاری برای برآورد عمق آنومالی های میدان پتانسیل ارائه شده است . بیشتر این روش ها هم برای آنومالی مغناطیسی و هم برای آنومالی های گرانی ، قابل قبول هستند. یکی از این روش ها که در تخمین عمق ساختارهای معدنی آنومال مورد استفاده قرار می گیرد ، روش اویلر دیکانولوشن است که یک روش تفسیر خودکار و سریع برای بررسی داده های میدان پتانسیل می باشد. در این تحقیق با مقایسه ی این روش با روش طیف توان شعاعی بر روی داده های گرانی سنجی منطقه ی کاماگئی کوبا ، نتایج حاصل از دو روش با نتایج حاصل از حفاری و مغزه گیری روی این ساختار معدنی مقایسه خواهد شد . با توجه به نتایج به دست آمده روش طیف توان شعاعی برای سطحی ترین قسمت از ساختار معدنی پاسخ دقیق تری نسبت به روش اویلر دیکانولوشن پیش بینی می کند اما روش اویلر دیکانولوشن تغییرات عمقی ساختار معدنی با شیب مربوطه را نزدیک تر به ساختار زمین شناسی منطقه پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

طیف توان شعاعی ، اویلر دیکانولوشن ، تخمین عمق ، گرانی سنجی ، کرومیت ، کوبا