توان سنجی ژئومورفوسایت ها در توسعه ی پایدار گردشگری استان هرمزگان به روش Pereira

ژئومورفوتوریسم، یکی از روش های نوین در توان سنجی ژئومورفوسایت ها یا چشم اندازهای ویژه ی ژئومورفولوژیکی است. محوریت مطالعاتی در این شاخص ی علمی، تعیین لندفرم های ویژه ی گردشگری و ترکیب نمودن آن با مواریث فرهنگی، تاریخی و اکولوژیکی به منظور دست یابی به توسعه پایدار گردشگری است. مقاله حضر تلاش دارد به کمک روش Pereira و بررسی های میدانی به توانسنجی نمونه هایی از ژئومورفوسایت های استان هرمزگان بپردازد و نقش آن را در توسعه پایدار گردشگری از منظر ژئومورفوتوریسم مورد بررسی قرار دهد. در این روش، با استناد به بررسی های میدانی، از مجموع دو عیر علمی و عیار مکمل، ارزش ژئومورفولوژیکی ژئومورفوسایت ها شناسایی می شود و ارزش مدیریتی آن از مجموع عیار محافظت و عیار استفاده بدست می آید. که از جمع این دو عیار اصلی امتیاز نهایی ارزش ژئومورفوسایت ها مشخص می شود. که نتایج آن نقش قابل توجهی در برنامه ریزی متناسب با پتانسیل های ژئومورفوتوریستی این منطقه و سرمایه گذاری های عمرانی در توسعه ی پایدار گردشگری فراهم خواهد نمود. نتایج تحقیق نشان داد از میان نمونه ژئومورفوسایت های مورد بررسی، یعنی گل فشان ها، اشکال حاصل از فرسایش بادی، سواحل بالا آمده جاسک و تالاب های جزرو مدی، بالاترین امتیاز در بخش ژئومورفولوژیکی (6/57) متعلق به سواحل بالا آمده و بالاترین امتیاز در بخش مدیریتی نیز (7/92) متعلق به همین ژئومورفوسایت می باشد. در واقع دلیل اصلی قرار گرفتن این ژئومورفوسایت در اولویت اول همین عوامل می باشد که از نظر امتیاز دهی در عیار چهار گانه از بیشترین امتیاز برخوردارند. همچنین نتایج این روش نشان می دهد با توجه به حساسیت این ژئومورفوسایت ها، برنامه ریزان در توسعه ی پایدار گردشگری استان هرمزگان می بایست توجه خود را اساساً به پایداری ژئومورفوسایت های مورد بررسی معطوف کنند. چرا که این اکوسیستم ها به دلیل حساسیت بالای آن در تعامل با سیستم های انسانی، نیازمند برنامه ریزی جامعی در راستای مدیریت محیط می باشند.

کلیدواژه ها:

ژئومورفوتوریسم ، ژئومورفوسایت ، روش Pereira ، قابلت های گردشگری ، استان هرمزگان