روند تغییرات مولفه های بیوکلیماتیک شهر توریستی اصفهان

استفاده از دوره آماری بلند مدت (50 سال) و بکارگیری شاخص بیوکلیماتیک جهت آشکار سازی تغییرات اقلیمی، مزیت های اصلی این تحقیق است. بدین منظور مؤلفه های بیوکلیماتیک شامل شاخص دمای معادل فیزیولوژیک (PET)، تعداد روزهای همراه با آسایش اقلیمی، تعداد روزهای همراه با تنش های گرمایی و تعداد روزهای همراه با سرامیی در دوره آماری 2007-1958 برای شهر توریستی اصفهان مورد بررسی گرفت. جهت حذف نوفه های کوتاه مدت، داده ها با استفاده از میانگین متحرک 11 ساله که منطبق بر دوره های کلف های خورشیدی است فیلتر شدند و از آزمو من کندال جهت بررسی روندها استفاده شد. طبق نتایج بدست آمده نشان داد، مؤلفه های شاخص PET، روزهای همراه با آسایش و روزهای همراه با تنش گرمایی دارای روند قوی افزایشی و روزهای همراه با تنش سرمایی روند قوی کاهشی را طی 50 سال اخیر داشته اند. در طی 50 سال گذشته شاخص زیست اقلیم شهر اصفهان به مقدار 0/3 افزایش یافته است. گرمتر شدن زمستان و پائیز باعث افزایش تعداد روزهای آسایش اقلیمی در طول سال شده است. افزایش درجه حرارت که آنرا به عنوان شاه کلید اصلی تغییرات قلیمی می دانیم.، باعث افزایش تنش های گرمایی بخصوص در فصول گرم و کاهش چشمگیر تنش های سرمایی در فصل سرد سال شده است.

کلیدواژه ها:

شاخص دمای معادل فیزیولوژیک ، آزمون من- کندال ، آسایش اقلیمی ، تنش گرمایی و سرمایی