نقش برنامه ریزی گردشگری در توسعه پایدار سیستان و بلوچستان

توانمندیهای زیست محیطی و غنای فرهنگی و تاریخی از مؤلفه های جذب گردشگری محسوب می گردند. اما سهم اندک سیستان و بلوچستان از صنعت گردشگری چه از نظر میزان ورود گردشگر چه از نظر درآمدهای ناشی از آن گویای چالش های عدیده این منطقه نسبت به دیگر نقاط کشور است. چرا که این منطقه می تواند به عنوان یکی از قطبهای اصلی صنعت گردشگری در سطح کشور مطرح گردد. در این مقاله سعی شده به علل توسعه نیافتگی این صنعت پرداخته با استفاده از مدل تحلیلی SWOT فهرستی از فرصت ها و تهدیدات محیط خارجی را با نقاط ضعف و قوت داخلی بررسی نموده و سپس راهبردهایی جهت توسعه پایدار منطقه ارائه گردد. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که با برنامه ریزی راهبردی و نگرش سیستمی تحت نظام مدیریت ارآمد می توان تمام ظرفیت های فرهنگی، تاریخی، اجتماعی و زیست محیطی را بکار گرفته و با رونق بخشیدن به این صنعت عدالت اجتماعی و جغرافیای را سبب گشته و باعث رونق جامعه میزبان گردید.