ارزیابی خطرپذیری سیلاب با استفاده از تلفیق سیستم استنتاج عصبی- فازی تطبیقی و روش بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی

وقوع سیلاب بعنوان یکی از چالش های زیست محیطی، آثار منفی و مخربی برای انسان و جامعه دارد. مدیریت و مقابله با این اثرات هزینه بر و زمان بر است و نیازمند تعیین مناطقی است که سیلاب آن مناطق را دربر گرفته است. از سیستم اطلاعات مکانی و سنجش از دور می توان برای تعیین مناطق خطرپذیر سیلاب استفاده کرد. بدین منظور و بعد از تهیه داده های موردنیاز، از مدل های مختلفی می توان بهره برد که در این تحقیق از مدل سیستم استنتاج عصبی- فازی تطبیقی (ANFIS) و روش بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی (BBO) استفاده شده است. تعداد 287 نقطه سیل خیز و 113 نقطه غیر سیل خیز در استان گلستان انتخاب شده است و بصورت تصادفی 70% از آنها برای آموزش مدل و %30 آنها برای تست مدلسازی استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که مدل پیشنهادی (ANFIS-BBO) دارای دقت بهتری نسبت به مدل ANFIS می باشد.

کلیدواژه ها:

خطرپذیری سیلاب ، سیستم استنتاج عصبی- فازی تطبیقی ، روش بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی