بازنگری شیوه آموزش دانشگاه های ایران با تأملی در آموزه های معماری سنتی

از نتایج مدرنیته در کشور ما، نابسامانی مناظر شهری و معماری های آشفته، بخصوص در شهرهای بزرگ ایران است. در واقع شهرهای امروز ایران یک برداشت سطحی و کاریکاتور گونه از شهرهای مدرن امروزی است که بدون توجه به زیرساخت ها و مبانی فکری و فرهنگی جامعه شکل گرفته است. همچنین عدم توجه به مفاهیم اصیل معماری سنتی ایران، پیکری نازیبا و ناهماهنگ از شهرها برجای نهاده است. در وهله اول معضلات امروز معماری ایران، بازخوردی از آموزش آن است. معماری کنونی که با بینشی جهانی و فرامنطقه ای مواجه است، با توجه به چالش های سنت و مدرنیته در ایرانف در سیستم آموزش آن نیز تفاوت های بنیادی و جبری زیادی با گذشته وجود دارد. بررسی راه کارهای سنتی و دیدگاه های سنتی آموزش در این زمینه می تواند راهگشا باشد. در این مقاله با بررسی اهداف و سرفصل دروس ارائه شده مصوب وزارت فرهنگ و آموزش عالی به آسیب شناسی آموزش در دانشگاه ها می پردازد و این مشکلات و نواقص را چه در نوع دروس ارائه شده و چه در روش آموزش این دروس مورد تحلیل قرار می دهد. سعی بر این است که با نگاهی به شاخصه های معماری سنتی، ویژگی های مغفول مانده در آموزش معماری را مورد توجه قرار داده و همچنین با توجه به شیوه های آموزشی در گذشته و تحلیل و مطابقت آنها با نیازهای روز، روش های معمول امروزی را مورد بازبینی قرار دهد. در انتها با توجه به مسائلی که بررسی می شود سعی بر این خواهد شد که پیشنهاداتی در زمینه واحدهای درسی و روش های آموزشی ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، آموزش معماری سنتی ، روش استاد- شاگردی ، معماری معاصر ایران