بررسی اثر زمان پلیمریزاسیون بر پلیمریزاسوین پروپلین

یکی ازمهمترین پارامترها در پلیمریزاسیون الفینها با استفاده از کاتالیستهای زیگلر – ناتا، زمان اقامت پلیمر یا کاتالیست در راکتورهای پلیمریزاسیون می باشد که باید بررسی شده و در واحدهای تولیدی به دقت کنترل شود زیرا این پارامتر مانند سایر پارامترها از قبیل دما، فشار، نسبت اجزا کاتالیست و غیره هم بر کارایی کاتالیست و هم بر خواص محصول نهایی تولید شده تاثیر بسزایی خواهد داشت. در این مقاله، تاثیر زمان پلیمریزاسیون بر وزنهای مولکولی، شامل Mz, Mp, Mn, Mw و توزیع وزن مولکولی (MWD) پلی پروپیلنهای تولید شده با استفاده از سیستم کاتالیستی Mg (OEt)2/DIBP/TiCl4/PTES/AIEt3 در فاز دو غابی با حلال هپتان مورد بررسی قرار گرفته است که در این کاتالیست Mg(OEt)2 بعنوان پایه کاتالیست ، DIBP (دی ایزوبوتیل فتالات) بعنوان الکترون دهنده داخلی، TiCl4 بعنوان کاتالیست ، PTES (فنیل تری اتوکسی سیلان) بعنوان الکترون دهنده خارجی و AIEt3 بعنوان فعال کننده یا کوکاتالیست بوده اند. جهت بررسی وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی از GPC استفاده شده است. آزمایشات انجام شده نشان داده است که با افزایش زمان پلیمریزاسیون ، بازده کاتالیست افزایش می یابد ولی فعالیت کاتالیست بطور چشمگیری کاهش نشان می دهد. علاوه بر افزایش بازده کاتالیست، وزنهای مولکولی و همچنین توزیع آنها نیز با افزایش زمان پلیمریزاسیون افزایش می یایند. در ضمن، لازم به ذکر است که کاتالیست بالا از فعالیت و فضاگزینی بالایی برخوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

پروپلین ، پلیمریزاسیون ، زمان ، فعالیت ، وزن مولکولی