بررسی اثر تزریق گاز به منظور ذخیره سازی و افزایش توان تولید چاه ها در یکی از مخازن گاز میعانی کشور

مشکل عمده مخازن گاز میعانی ریزش مایعات گازی در اطراف دهانه چاه ها به هنگام کاهش فشار جریانی ته چاه به زیر نقطه شبنم می باشد که باعث کاهش بهره دهی چاه ها در این مخازن می شود . یکی از متداول ترین روش ها جهت رفع این مشکل تزریق گاز به آنها می باشد . در این تحقیق فرآیند تزریق گاز به یکی از مخازن میعانی سبک کشور مورد بررسی قرار گرفت . ابتدا بر اساس اطلاعات زمین شناسی و پتروفیزیکی مدل سه بعدی مخزن با 8670 شبکه (5×34×51) ساخته و با استفاده از داده های فشار و تولید مخزن تطابق تاریخچه انجام شد . سپس سناریوهای مختلف تولید و تزریق در مخزن مورد بررسی قرار گرفت . بر اساس سناریوهای تولید از مخزن ضریب بازیافت نهایی حدود 67 درصد پیش بینی شد . حداکثر دبی قابل تزریق در شرایط کنونی برابر 7 میلیون متر مکعب در روز برای مدت 25 سال بدست آمد و برای تزریق روزانه 10 میلیون متر مکعب بایستی 10 حلقه چاه جدید حفر شود . حفر چاه های انحرافی نیز تاثیری در میزان تولید مخزن نخواهد داشت .

کلیدواژه ها:

مخزن گاز میعانی ، بلوکه شدن مایعات گازی ، بهره دهی چاه ، نرخ تزریق ، نرخ تولید ، تطابق تاریخچه ، تزریق گاز ، بازگردانی گاز ، چاه تولیدی ، مدل سازی