بررسی تجربی خواص ترمودینامیکی و رئولوژیکی نانوسیال بر پایه روغن درلوله های بیضوی

سیالات مرسوم برای انتقال حرارت نظیر آب، اتیلن گلیکول و روغن دارای خواص حرارتی ضعیفی در مقایسه با مقاله خواص ترمودینامیکی و رئولوژیکی با افزایش انتقال فلزات و حتی اکسیدهای فلزی هستند. در اینحرارت در اثر افزودن نانوذرات مس به روغن انتقال حرارت در ناحیه ورودی درون لوله دایروی (مدو ر) و لوله های بیضوی به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است . روغن بهران حرارت به همراه چهار نانوسیال روغن- مس با غلظت های جرمی 0/2 و0/5و1 و 2 درصد به عنوان سیالات کاری در نظر گرفته شدند خصوصیات ترموفیزیکی این سیالات شامل ضریب هدایت حرارتی و ویسکوزیته به صورت آزمایشگاهی اندازه گیری شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزودن نانوذرات باعث افزایش ضریب هدایت حرارتی و ویسکوزیته روغن انتقال حرارت شد. در بخش انتقال حرارت جابجایی مشاهده شد که برای لوله دایروی و لوله هایبیضوی، با افزایش شار حرارتی ضریب انتقال حرارت افزایش می یابد، ضمن اینکه افزایش دبی جریان و در نتیجه عدد رینولدز باعث بیشتر شدن انتقال حرارت می شود. همچنین مشاهده شد که استفاده از جریان نانوسیال به جای سیال پایه و استفاده از لوله بیضوی به جای لوله دایروی به طور قابل توجهی ضریب انتقال حرارت را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

نانوسیال ، انتقال حرارت ، جابجایی اجباری ، روغن ، هدایت حرارتی