معیارهای معماری پایدارو مسکن پایدار

امروزه ساختمانها و خانه ها به تنهایی مصرف یک ششم منابع آبی دنیا ، یک چهارم چوب برداشت شده و دو پنجم سوختهای فسیلی و مواد تولید شده دنیا را در اختیار دارند. به علاوه ساختمانها نصف گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند.طبق آمارهای موجود حجم ساخت و سازها در طی بیست تا سی سال آینده دو برابر خواهد شد و این صنعت به یکی از پر مصرف ترین صنایع دنیا تبدیلخواهد شد.طراحی آگاهانه ساختمانها و سکونتگاههای بشر به ویژه مسکن با توجه به مساله انرژی می تواند از میزان وابستگی آنها به مصرف انرژی جهت گرمایش و سرمایش ساخت و ساز تا حدود قابل توجهی بکاهدامروزه واژه توسعه پایدار حرکتی است برای نیل به توافقات بین المللی که منافع همگان را محترم می داند و از یکپارچگی محیط زیست جهان و نظام توسعه حمایت می کند.کاربردمفهوم پایداری در معماری مبحثی به نام پایدار را باز کرده که در این نوع معماری ساختمان با موفقیت مکانی ، شرایط اقلیمی و طبیعت پیرامون خود تعامل و ارتباط متقابلی را بوجود می آورد.به دلیل رشد روز افزون جمعیت ، ساخت مسکن امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. این رشد با سرعتی شتابان توسط متخصصان و غیر متخصصان ساختمان انجام می گیرد و همین ساخت و سازهای غیر اصولی سبب افزایش پیامدهای منفی در همه زمینه ها گردیده است.در این میان معماران نیز به نوبه خود در پی یافتن راهکارهای جدید جهت تامین و توسعه مورد نیاز مسکن، تبیین معماری پایدار را ضروری دانستند. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی بوده که در آن ویژگی های معماری پایدار وتوسعه پایدار بصورت اجمالی وتاثیر عوامل در جوامع کنونی مورد بحث قرار گرفقته است.در این تحقیق سعی بر آن است که در ابتدا اصول و مبانی طراحی پایدار گفته شود و سپس به مسکن پایدار و اصول مسکن پایدار و روشهای بومی مسکن پایدار پرداخته می شود.و و در پایان راهکارهای جهت انطباق طراحی های شهری و مسکونی جهت پاسخگویی نیاز در راستای اهداف توسعه پایدار ارایه شده است.