تبیین علل نابرابری های ناحیه ای استان آذربایجان غربی بااستفاده ازتکنیک VIKOR

مساله نابرابری ناحیه ای در بسیاری از کشورها چالشی اساسی در مسیر توسعه می باشد، به ویژه برای آن دسته از کشورها که قلمرو حاکمیت آنها مناطق جغرافیایی وسیعی را شامل می شود، به منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادل های منطقه ای، گام نخست شناخت و سطح بندی مناطق از میزان برخورداری در زمینه اقتصادی و بهداشتی و اجتماعی و غیره می باشد. روش کار پژوهش توصیفی - تحلیلی و با هدف تعین درجه توسعه یافتگی و تحلیل علل نابرابری ناحیه ای در استان آذربایجان غربی سال 1390 در شاخص های توسعه و در قالب 20 متغییر پرداخته شده است. برای رتبه بندی نواحی از مدل تصمیم گیری چند معیاره ویکور استفاده گردیده و شاخص های مورد بررسی با تلفیقی از روش مقایسه و آنتروپی، وزن دهی شده و به صورت شاخص های استاندار شده وزنی در چهارچوب مدل ویکور بارگزاری شدند، سپس با استفاده از روش تحلیل خوشه ای شهرستان های استان آذربایجان غربی در سه سطح توسعه یافته، نیمه توسعه یافته و محروم طبقه بندی شده و در محیط Arc Gis به تهیه ی نقشه سطوح برخورداری توسعه اقدام گردیده است. نتایج حاکی از این است که تفاوت و نابرابری در سطح توسعه یافتگی نواحی وجود دارد به طوری که شهرستان ارومیه جزء مناطق توسعه یافته و نقده، میانداب، تکاب، ماکو، خوی، شاهین دژ و مهاباد جزء مناطق نیمه توسعه و پیرانشهر، چالدران، سردشت، شوط، بوکان، پلدشت، چایپاره و سلماس جزء مناطق محروم می باشند. بنابراین برای دست یافتن به یکپارچگی منطقه ای ارتقاء سطح توسعه در شاخص های اقتصادی و بهداشتی - درمانی و اجتماعی وغیره برای تمامی نواحی استان مطابق با توانمندی و نیاز های جمعیتی و کاستن نابرابری های ناحیه ای امری ضروری و گریز ناپذیر است

کلیدواژه ها:

نابرابری ناحیه ای ، تکنیک ، VIKOR ، استان آذربایجان غربی