تحلیلی بر توسعه کالبدی شهر اهر با استفاده از تکنیک VIKOR وارائه الگوی مطلوب توسعه آتی آن

یکی از موضوعات حیاتی قرن بیست و یکم برای دانشمندان شهری در ارتباط با پایداری شهر، نوع فرم شهر فشردگی یا پراکنش وحومه نشینی یا نوشهرنشینی است.. لذا آگاهی از فرم فضایی و شکل شهر می تواند نقش مهمی در میزان موفقیت برنامه ریزان شهری داشته باشد و به بهبود محیط های شهری کمک شایانی بنماید. هدف این تحقیق شناخت بسترهای مناسب برای شهر اهر به منظور برنامه ریزی جهت دستیابی به یک الووی بهینه است. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی _ تحلیلی است. برای تکمیل داده ها و پایش مراحل توسعه از مطالعات میدانی و مصاحبه با شهروندان نیز اسهفاده شده است. بدین منظور پس از بررسی، انتخاب شاخصتهای مناسب، شیب، سازند زمین شناسی، خطوط ارتباطی، گسل، قابلیت اراضی، ارتفاع روشهای آماری و تکنیک تصمیم گیری چند شاخصهای و با استفاده از مدل ویکور، به رتبه بندی توسعه فیزیکی در شهر اهر پرداخته شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که الگوی رشد شهر اهر به صورت پراکنده است و این امر موجب ناپایداری زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و در نهایت شکل شهری شده است. با توجه به پیامدهای نامطلوب رشتد پراکنده و در راسهای دستیابی به توسعه پایدار و شکل پایدار شهری به نظر میرسد روش تمرکز غیر متمرکز با تاکید بر اصول و راهبردهای رشد هوشمند شهری بهترین الگو برای گسترش کالبدی _ فضایی شهر اهر در آینده باشد

کلیدواژه ها:

توسعه ی کالبدی ، شهر اهر ، vikor