بررسی هنراسلیمی درفضاهای معماری اسلامی ایران

از مهمترین جوهره و عناصر در معماری ایرانی که به جرات میتوان آنها را یکی از هویت بخشترین عناصر به بناهای معمار ایرانی قلمداد کرد,فضای خالی و هنر اسلامی است.این دو نشان دهنده فرهنگ و شخصیت و تفکر ایرانی است.متاسفانه در قرن معاصر این جوهره هویت بخش به دست فراموشی سپرده شده.در حالی که ریشه ی این فضاوهنر با اسلام و تفکر و روح آدمی گره خورده است.سال های متوالی معماران و هنرمندان این سرزمین توجه خود را به این موضوع معطوف کرده بودند,اما در قرن معاصر شاهد فاصله گرفتن هنرومعماری از این مفهوم ها هستیم,افکار دچار آشفتگی است,شهر از زیبایی فاصله گرفته است شاید که افکار سودجویانه تنها خاق شهر شده اند.این مقاله در جهت تاکید بر وجود فضای تهی و هنر اسلامی نگاشته شده است.عوامل پیدایش این فضا و ادغام آن با هنر اسلامی و استفاده آن,جای تاٌمل دارد.اندیشمند,هنرمند,عارف ,درویش,شاعر ومعمار ایرانی و... همه در صدد این بودند که از هیچ به عالم معنا,بهشت برین و خداوند برسند.چرا اکنون آن تفکرها خاکستری رنگ گشتند؟

کلیدواژه ها:

معماری ، ایران ، اسلام ، هنر ، فضای تهی