سطحبندی توسعه آموزشی در مناطق روستایی کشور مطالعه موردی: استان قزوین

بیشک نیروی انسانی نقش اساسی در سرنوشت در جوامع بشری برعهده دارند تا جایی که میتوان این گزینه را اصلی ترین مولفه حرکت به سمت رشد و توسعه جامعه محسوب نمود. در این بین برخورداری یکسان آحاد جامعه ازخدمات و فرصتهای اموزشی همانطورکه در ماده 26 اعلامیه حقوق جهانی بشر نیز صراحتا آمده است بعنوان یک حق همگانی تلقی گردیده است اما انچه که واضح و مبرهن است مساله بغرنج تفاوت هاست تفاوت درتوزیع نامتوازن خدمات و منابع اموزشی بویژه درمناطق روستایی است که میتوان نمود عینی آن را در مواردی هم چون: نرخ پوشش تحصیلی، نرخ تراکم دانشآموز ش، نرخ تراکم کلاسی،میزان فضای آموز شی،نسبت دانشآمون به معلم و ... وضوح مشاهده نمود. این امر که منجر به ایجاد نابرابری در همه ابعاد آمو زشی برخوردارباشند و کاف گردیده تا روستاییان بویژه در مناطق محروم به تناسب جمعیت خود ا زدسترسی کمتری به منابع آمو زشی برخوردار باشنند و شکاف عمیقی بین شهر و روستا ایجاد گردد. با عنایت به جایگاه ویژه نظام روستایی در توسعه ملی و همچنین نقش تاثیرگذار نیروی انسانیآموزش دیده و متخصص در روند توسعه اقتصادی اجتماعی یک کشور، تبیین وضعیت نظام آمو زشی در مناطق روستایی کشور، بدون تردید میتواند گام بلندی در جهت شناسایی موانع و ارائه راهکارهای اثربخش باشند. در همین راستا پژوهش حاضر قصد دارد با استفاده ازمنابع اسنادی و روش تحلیلی توصیفی به تعیین سطح توسعه اموزشی مناطق روستایی استان قزوین بااستفاده ازروش اسکالوگرام بپردازد

کلیدواژه ها:

توسعه ، خدمات آموز شی ، اسکالوگرام