بلندمرتبه سازی و راهبردمعاصرسازی فن آوری های بومی

رشد شتابان و بی رویه جمعیت در شهرهای بزرگ وبه تبع آن نیاز به مسکن در سطحی وسیع،از یک سو و نیز جلوگیری از گسترش افقی شهرها از سوی دیگر،احداث ساختمانهای بلند را بعنوان راه حلی در مقابل مسئله کمبود زمین ضروری ساخته است.ولی متأسفانه با وجود پیشرفت دانش و توان مهندسی و فناوری ساخت،هیچکدام نتوانسته است در بالا بردن کیفیت فضاها و ارزش های معماری متناسب با زندگیانسان معاصرکمک شایانی کند؛به گونه ای که فضاهای معماری امروز به فضاهای تک بعدی و فاقد معنا تبدیل شده.علاوه بر این، فناوری موجب شده بر خلاف تفاوتهای فرهنگی، اقلیمی، بومی که در محیط موجود می باشد،بناها درموقعیت های مختلف یکسان شده و آنچنان تفاوتی با همنداشته باشند.این موضوع باعث شده،فضاها آنچنان دلچسب و مطبوع نباشند.در اینجا با دقت در مسکن سنتی ایرانی که بر اساس فناوری بومیشکل گرفته است به این موضوع پی می بریم که می توان با استفاده از فناوری بومی در تمام نقاط خانه،حال و هوا و کیفیت های متفاوتی را بسته به کاربرد آن فضا به وجود آورد. بنابراین در این پژوهش سعی میشود باتوجه به رشد شهرنشینی،دیگرمانندگذشته وبه روشهای سنتی نمیتوانیم بناهای معماری خلق کنیم چون هم نیازهای ما از فضای معماری عوض شده اند وهم روشهای ساخت سنتی پاسخگو نیستند اما میتوان با توجه به فناوری های نوین معماری بومی،آنرابه زبان امروزی ترجمه و تبدیل کرد . در این نوشتار، به وسیله معاصرسازی فن آوری های بومی در معماری امروز این امید می رود که بتوان میان فرهنگ امروزین و گذشته ارتباط برقرار نمود

کلیدواژه ها:

فناوری بومی ، بلندمرتبه سازی ، معاصرسازی ، ارزشهای بومی