تجلی روح هنر اسلامی، در معماری ایرانی

هنر اسلامی دارای گنجینه عظیمی از معانی عمیق عرفانی و حکمت الهی است زیرا این هنر ریشه در بنیانهای ژرف تفکر معنوی والهی دارد. هنر دینی صورت آن حقیقتی است که خود ماوراء عالم صور است؛ از آنجا که دین نمیتواند ظهور و تجلی کند مگر توسطاشکال و صور .به این ترتیب، هنر در تمدن اسلامی، بیشتر یک معنا و فضیلت درونی است؛ فضیلتی که مربوط به قلب و دل آدمیاست. در دوران اسلامی نیز ایران مرکز حوزه فرهنگ و تمدن و گسترش اسلام در سراسر جهان شده و بیشتر بزرگان، مفسران،محدثان، دانشمندان و نویسندگان ایرانی بودند. معماری ایران را نه تنها به منزله آثارتاریخی باستانی بلکه به آثار فکری که روح زنده و پایدار در آنهاست باید نگاه کرد. همچنین معماری ایران با شعر و عرفان، هندسه و نجوم ارتباط مستقیم دارد و قالب های انتزاعی آن در حکمت و نمادگرایی کیهانی و جهان بینی معنوی ایران کهن ریشه دارد تا بیننده را از جهان مادی به تعالی برساند. معماران ایرانی علاقمند بوده اند تا مفاهیم معنوی را به صورت رمز و نماد در قالب نقش های ماهرانهو زیبا ارائه نمایند. البته بایستی یادآور شد که معرفی ارزشها و خوبیهای ایران، بازگشت به گذشته نیست، بلکه رجوع و معرفی ارزش ها برای برداشت آگاهانه و خردمندانه از آنهاست و مدرن شدن ریشه در گذشته دارد و باید ادامه منطقی ارزش هایمان باشد

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، معماری ایرانی ، حکمت الهی