آسیب شناسی طرحهای جامع مناطق نمونه گردشگری ایران از منظرتوسعه پایدار

امروزه بسیاری از کشورهای جهان ، ابعاد گسترده صنعت گردشگری را از نظر تولید ،اشتغال و ایجاد درآمد درک کرده اند و از چند دهه پیش به شدت به توسعه این صنعت پرداخته اند. ایران به علت داشتن پتانسیل های طبیعی، تاریخی و فرهنگی، همواره مورد توجه جدیگردشگران نقاط مختلف دنیا قرار داشته، به طوری که این عامل شرایط مساعدی را برای بهره برداری و توسعه زیرساخت های گردشگریفراهم ساخته است. با توجه اینکه در سند چشم انداز کشور سالانه به ورود 02 میلیون گردشگر خارجی و ایجاد در آمد ارزی بالغ بر 02 میلیارد دلار تاکید شده، ایجاد زیر ساخت های گردشگری جهت دستیابی به این مهم از طریق ایجاد مناطق نمونه گردشگری مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که طرح جامع مناطق نمونه گردشگری کشور ضمن بررسی راهبردی مناطق نمونه گردشگری به امکان سنجیاین مناطق از لحاظ سرمایه گذاری و توسعه گردشگری میپردازند. بنابراین آسیب شناسی این طرحها می تواند نقش مهم و مؤثری در ارتقاء و توسعه صنعت گردشگری کشورمان داشته باشد. این مقاله از نوع کاربردی بوده، که با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی به آسیب شناسی طرحهای جامع مناطق نمونه گردشگری از دو بعد 1- ماهیت برنامه ریزی در چهارچوب پارادایم پایداری و 0- ماهیت نظری، روش شناسیو اجرایی- مدیریتی پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که این طرحها از رسیدن به شرایطی که در آن بتوانند بین منافع اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی تعادل ایجاد کنند ناتوان هستند. دلایل این امر را میتوان در ماهیت نظری این طرحها)که مبتنی برالگوی عقلائی است(، جنبه های روش شناسی)که مبتنی برالگوی خطی است(، اجراء و عدم توانایی در پاسخگویی به نیازهای برنامهریزی در چهارچوب توسعه پایدار دانست

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، طرح جامع ، منطقه نمونه گردشگری ، توسعه پایدار