بازشناسی عوامل موثر بر افزایش خلاقیت کودکان در طراحی فضای آموزشی

فضا در کیفیت آموزش و پرورش و بروز خلاقیت نقش بسیار مهمی ایفا می کند. فضاهای مربتط با فعالیت کودکان باید دارای شرایطمناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی آنان باشد. تحقق این امر از طریق به کارگیری المان های طراحیمعماری ای که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک باشد، امکان پذیر است. معماران باید در طراحی ساختمان هایی که برایکودکان طراحی می کنند باید فضایی برای انواع فعالیت های مناسب سن کودکان در نظر گیرند. همچنین نمی توان از تاثیر فضاهایباز و عناصر طبیعی که در رشد خلاقیت کودکان موثراند بی توجه بود. فضاهای باز، به صورت سر باز و سر پوشیده کودکان را تشویقمی کند در حین بازی به تجربه مستقیم، مشاهده و تفکر بپردازند. اما ساخت و سازهای معماری مختص به این امر در کشور ما بسیارکمرنگ است. واقعیت امر این است که فضاهای مختلف آموزش کودکان ما بیشتر باعث از بین رفتن خلاقیت آن ها می شود. در کشورما وجود فضاهای کوچک، شلوغ و بی رنگ، مانع ذوق و شوق و شکوفایی و قدرت تاثیر گذار در کودکان شده است. در این مقاله تلاشمیگردد تا با استفاده از روش تحقیق-توصیفی و بهرهگیری از یافته های روانشناسی و رفتار کودکان، و بررسی نمونه های مشابه فضایکودک، ویژگی های کالبدی و مبانی نظری طراحی مرکز رشدی با رویکرد بازیگونه و هدف رشد استعداد و خلاقیت تبیین گردد. وجودفضای کودک با رویکرد خلق بازیگونه، فضایی است که کودک در آن قادر به پاسخگویی به نیازهایش است.

کلیدواژه ها:

رشد خلاقیت ، فضای یازی ، کودکان ، طراحی مهدکودک ، فضای آموزشی