بیمارستان فوق تخصصی قلب چالوس با رویکرد روانشناسی محیط با فضا سازی معمارانه

مراقبت های پزشکی اولیه در جامعه، در اولین نقطه برخورد خود ، بین مردم و کارکنان بخش های پزشکی ارائه می شود. در گذشته، مردم درمنزل شخصی خود و یا در مطب، پزشکان عمومی خود را ملاقات می کردند و در صورت نیاز، برای مراقبت های بیشتر به متخصصین مراجعهمی نمودند. معمولاً هر فردی با ورود به فضاهای درمانی به طور ناخودآگاه دچار نوعی اضطراب و استرس متأثر از سابقه ذهنی از محیط کهمعمولاً افراد به صورت بیمار و یاهمراهان از آن استفاده می کنند، می باشد و به طور معمول یادآور خاطراتی نه چندان شیرین است. در اینپایان نامه ، به فضایی درمانی که از بعد روحی دارای کیفیت محیطی و شرایط ایده آل استراحت باشد، توجه شده است و در کنار آن بهالگوهای فضای سبز نیز احترام گذارده و از این الگو در جهت بهبود کیفیت شفابخشی محیط استفاده شده است. به عبارت دیگر، بیمار بهمسافری تشبیه گردیده که مدتی را در مجموعه سپری می کند و از خدمات رفاهی آن استفاده می نماید. در اینجا، این ذهنیت با توجه بهادراکات حسی (حس مشترک) به گونه ای اثرگذار و با استفاده از فرآیند طراحی معماری و ترکیب آن با الگوهایی که ارتباط مستقیم باحواس انسان دارند (نظیر استفاده از باغهای شفابخش، تاثیر صدای جریان آب و موسیقی ،چشم اندازهای زیبا و .. )، تغییر داده شده استو کیفیت شفابخشی محیط را به دلیل این تغییر ذهنیت برای بیماران، پزشکان، ملاقات کنندگان و کارکنان به گونه ای دیگر طراحی وترسیم گردیده است. نتیجه این پژوهش ، بیمارستانی است به مثابه مجموعه ای برای بازیابی هرچه سریع تر سلامت، که با ایجاد بسترمناسب، پاسخگوی نیازهای کابران این فضای درمانی، در شهرستان چالوس می باشد. این بیمارستان با 100 تختخواب فعال و در زمینیبه مساحت 60000 مترمربع و در 5 طبقه طراحی شده است. این پایان نامه با توجه به موضوع و محتوای آن به صورت روش مقایسه ایبین فضاهای درمانی داخلی و خارجی، توصیفی و نیمه کیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

استاندارد طراحی ، بیمارستان قلب و عروق ، شفابخشی محیط ، روانشناسی بیمار ، چالوس