ارتقا رضایتمندی وآسایش ساکنین آپارتمان ها مبتنی بر الگوی عمومی وخصوصی در طراحی حالت خاص آپارتمانهای شهر تهران

مهم ترین فضایی که انسان اوقات خلوت خود را در آن میگذراند مسکن و خانه اوست از این رو این فضا و طراحی آن مهم ترین نقش را در ایجادو حفظ آسایش برای انسان دارد. مطالعات روانشناسی نشان میدهد که عدم وجود رضایتمندی و آسایش از جمله مسئله ایست که انسان امروزاز آن رنج میبرد.در این تحقیق سعی داریم رعایت الگوی مناسب عمومی وخصوصی در طراحی را که ازعوامل مرتبط با رضایتمندی از زندگیاست بررسی کنیم.در این تحقیق این فرضیه را ادعا کردیم که اگر در طراحی، مسئله عمومی و خصوص رعایت شود، آسایش و رضایتمندی افزایش می یابد. درطول تحقیق در جستجوی رد ویا پذیرش این فرضیه بودیم، یعنی پاسخ به این سوال که آیا میتوان با رعایت الگوی عمومی وخصوصی رضایتمندیساکنین را افزایش داد؟هدف از این تحقیق در راستای پاسخ به این پرسش است که همان یافتن یک سری از اصول و قوانین طراحی عمومی وخصوصی جهترضایتمندی ساکنین آپارتمان ها می باشد.در این تحقیق از روش همبستگی که زیر مجموعه روش توصیفی است بهره گرفته شده.و شیوه گردآوری داده ها از نوع پرسشنامه بوده است.هدف از انتخاب این روش پژوهش سنجش میزان همبستگی متغیر وابسته که همان رضایتمندی میباشد , نسبت به متغیر مستقل یعنی الگویطراحی عمومی وخصوصی است.با تحلیل داده های بدست آمده از این تحقیق این نتیجه حاصل گردید که فرضیه مطرح شده در بیش از هفتاد درصد از الگوهای طراحی عمومیوخصوصی صادق است و رعایت آنها باعث افزایش رضایتمندی وآسایش ساکنین می شود.

کلیدواژه ها:

الگوی طراحی عمومی وخصوصی ، رضایتمندی وآسایش ، خلوت ، فضای مسکونی