بررسی نقش ظرفیت زیستی در توسعه ی پایدار: مطالعه موردی ایران

در دهه های اخیر استفاده از منابع محیط زیستی از حد توان آن فراتر رفته است. از اینرو تخریب منابع محیط زیست شدتبیشتری یافته است. برای رسیدن به توسعه ی پایدار نباید بیش از توان آن منطقه از منابع محیط زیستی اش استفاده شود.توسعه ی پایدار توسعه ای است که ضمن برآورده کردن نیازهای کنونی، از منابع نسل آینده نیز محافظت کند. برای بررسیتوسعه ی پایدار از دو مفهوم ظرفیت زیستی و جای پای اکولوژیک استفاده می شود. EF مقدار زمین مورد نیاز مناسب تولیدرا مشخص می کند و BC بیانگر مقدار زمین طبیعی موجود می باشد. توسعه یک جامعه زمانی پایدار است که مقدار BCبزرگتر از مقدار EF باشد. تاکنون BC برای شهرهای بزرگ دنیا نظیر لندن، پاریس، نیویورک و ... محاسبه شده است. درایران نیز BC تاکنون برای شهرهای تهران، رشت و کرج محاسبه شده است. در این مقاله ابتدا وضعیت توسعه ی پایدار درجهان و ایران را مورد بازبینی قرار می دهیم، سپس ضرور محاسبه BC و EF را مشخص می کنیم. در گام بعد نحوه محاسبهBC را بررسی می کنیم. در انتها نیز مقدار BC را برای ایران 0.81 هکتارجهانی 3 بدست می آوریم و چون مقدار BC از مقدارEF که 2.68 هکتار جهانی است کمتر می باشد، نتیجه می گیریم ایران در وضعیت ناپایدار به سر می برد.

کلیدواژه ها:

جای پای اکولوژیکی ، ظرفیت زیستی ، توسعه ی پایدار ، هکتار جهانی