طبیعت در طراحی فضاهای درمانی برای کودکان مبتلا به سرطان: تاثیر محیط بر درمان

امروزه در جامعه ایران شاهد افزایش سطح بیماری سرطان در بین اقشار مختلف جامعه هستیم.خطر این بیماری گریبان گیر کودکان بی گناه این سرزمین نیز گشته است که تهدیدی جدی برای آینده این کشور بشمار می آید؛ در این راستا عواملی وجود دارد که در درمان هرچه بهتر این کودکان تاثیر بسزایی دارد، یکی از این عوامل، رابطه نزدیک آنها با طبیعت و فضای سبز است. فرایند رشد کودک در محیط اتفاق می افتد و فقر محیطی می تواند رشد روانی کودک را دچار اختلال کند، که این امر مشکلات روانی جبران ناپذیری را در آینده برای وی رقم می زند. استرس و اضطراب می تواند اثر زیادی روی کیفیت درمان کودک مبتلا به سرطان داشته و حتی روی پاسخ بدن او به شیمی درمانی و واکنشی که با درد دارد نیز اثرگذار باشد. بهترین برنامه های درمانی چه در هنگام معالجه درازمدت در بیمارستان و چه به صورت سرپایی، نیاز به فضای آرامش بخش دارد که برای کودک و خانواده او، فضای محیطی مناسب موجب کاهش استرس می شود. لذا موضوع اصلی این پژوهش شناخت فضای روحی کودکان است، آن هم در زمانی که روح او دستخوش بیماری، رنج و احساس نا امیدی گشته که حل این موضوع تا حد قابل توجهی می تواند از طریق ارتباط با طبیعت میسر گردد. سپس پیشینه تحقیقات انجام شده در زمینه تاثیر طبیعت بر فضاهای درمانی و زمینه های مرتبط مورد بررسی قرار می گیرد تا پیشنهادات طراحی و اهداف در این تحقیق به روشنی بیان گردد. در این مقاله روش تحقیق به صورت رویکرد توصیفی بوده و اطلاعاتبه صورت کتابخانه ای و مشاهدات نمونه ای جمع آوری شده است. امید آن که با در نظر گرفتن موارد و پیشنهادهای ذکر شده بتوان گامی مثبت در جهت هرچه مطلوب تر و موثرتر شدن فضاهای درمانی این کودکان برداشت.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، فضاهای درمانی ، کودکان سرطانی ، آسیب ها و محدودیت ها ، کاهش استرس