بهینه سازی فرایند جوشکاری لب به لب دو ورق به منظور کاهش تنش های پسماند

یکی از مهمترین مسائل در سازه های جوشکاری شده وجود تنش پسماند حاصل از جوش می باشد دراین تحقیق هدف ان است که با استفاده از بهینه سازی فرایند جوشکاری، تنشهای پسماند ناشی از آن کاهش یابد. این تنشها به کمک روش محاسباتی برمبنای تحلیل اجزا محدود تعیین می گردد. به منظور بهینه سازی ابتدا یک مدل شبکه عصبی از فرایند جوشکاری برای محاسبه تنشهای پسماند تهیه شده است برای بهبود کیفیت آموزش شبکه عصبی، تولید داده های مورد نیاز آن به روش تاگوچی در طراحی آزمایش انجام گرفته است سپس بهینه سازی فرایند با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک انجام گرفته است نتایج حاکی از کاهش تنش پسماند بعد از بهینه سازی می باشد همچنین با بررسی اثر پارامتر ها مشخص شد که سرعت جوشکاری در پاس اول بیش از بقیه پارامترها در کاهش تنشهای پسماند موثر است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، تنش پسماند جوشکاری ، روش تاگوچی ، شبکه عصبی ، الگوریتم ژنتیک