بررسی اثر درصد امولسیون روانکار و نوع ابزار بر صافی سطح در فرآیند ماشینکاری آلیاژ EN AC 48000 مورد استفاده در صنایع خودرو

دراین مقاله به بررسی و مطالعه تأثیر پارامترهای درصد امولسیون سیال و نوع ابزار بر صافی سطح همچنین بهینه سازی پارامتر های ماشینکاری برای دستیابی به کیفیت سطح مناسب در ماشینکاری EN AC 48000 پرداخته شده است . برای انجام آزمایشات از طرح آزمایش تاگوچی L9 برای مطالعه فاکتورها وتعاملات بین فاکتورها استفاده شده است . تعداد آزمایشات با انجام سه تکرار جمعا ٢٧ آزمایش برای خروجی مورد نظر می باشد آلیاژ ٤٨٠٠٠ EN AC یکی از آلیاژ های مهم در صنعت به شمار می آید. ماشینکاری این آلیاژ به علت ایجاد لبه انباشته وفرسایش ابزارودستیابی به صافی سطح مطلوب بسیارحائز اهمیت است. درمقاله حاضر از سه نوع ابزار مخصوص تراشکاری آلیاژهای آلومینیوم شامل کاربایدروکش دار CVD (CD١٨١٠ کارباید بدون پوشش( H10) والماس پلی کریستال PCD (CD10 استفاده شده است. درصد امولسیون روانکار نیز در سه سطح 3% ، 5% و 10% انتخاب شده است . بررسی تاثیر فاکتورها وتعاملات بین آنها توسط آنالیز ANOVA انجام شده و پارامترهای موثر واهمیت آنها مورد بررسی قرار گرفته شده است. مقادیر بهینه فاکتورها نیز بوسیله آنالیز S/N در مورد خروجی های آزمایش بیان شده اند. دراین پژوهش با توجه به تحقیقات گذشته برماشینکاری خشک و با بکارگیری روانکار با درصد امولسیون در سه سطح و همچنین استفاده از روش بهینه سازی S/N مقدار صافی سطح به مقدار ١٠ % بهبود یافت

کلیدواژه ها:

درصد امولسیون ، تحیلی های آماری ، الماس پلی کریستال