برآورد تأثیر انتخاب ژنوتیپی بر واکنش گلرنگ به بیماری بوت همیری پیتیومی

در این مطالعه که با هدف دستیابی به مقاومت ژنتیکی نسبت به بیماری مرگ گیاهچه در گلرنگ زراعی صورت گرفت، واکنش پانزده گلرنگ زراعی نسبت به قارچ P. Ultimum پس از انتخاب مورد ارزیابی قرار گرفت. در سال اول 15 ژنوتیپ گلرنگ در شرایط خاک مزرعه آلوده به قارچ عامل بیماری مورد بررسی قرار گرفتند و از میان آنها بذور بوته های باقی مانده مربوط به 3 ژنوتیپ مقاو متر به عنوان افراد (ژنوتیپ) مقاوم و 3 ژنوتیپ حساس انتخاب شدند. ارزیابی آزمایش در سال دوم ( 1388 ) شامل بذور بوت ههای مقاوم و بذور بوته های کشت شده در خاک استریل (بوته های انتخاب نشده یا شاهد) از شش ژنوتیپ مورد نظر بود. صفات مورد ارزیابی شامل درصد سبزشدن، سرعت سبزشدن و درصد گیاهچه های مقاوم بود. نتایج نشان داد که انتخاب موجب تغییر در ویژگ یهای ژنوتیپ 34040 گردیده است و این افزایش برای هر 3 صفت مورد بررسی مثبت و معنی دار بود. مشاهده پاسخ معن یدار به انتخاب در مورد این ژنوتیپ نشان می دهد که مقاومت به قارچ P. ultimum عامل بیماری بوته میری تحت کنترل ژن هایی عمدتا با اثرات افزایشی قرار دارد. در مورد سایر ژنوتیپ ها دیگر انتخاب تغییر معنی داری در این خصوصیات ایجاد ننمود. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که بهبود واکنش به P. ultimum در برخی از ژنوتیپ های گلرنگ با انجام انتخاب ممکن است ولی در برخی دیگر از ژنوتیپ ها باید سایر روش های اصلاحی را مورد بررسی قرار داد.

کلیدواژه ها:

سبز شدن ، مقاومت ، اثر افزایشی ، بذر ، سوسپانسیون