بررسی تأثیر مصرف توأم کودهای نیتروژن، سولفات روی و کود بیولوژیک حاوی Azotobacter و Azospirillum بر عملکرد دانه و کارایی مصرف نیتروژن در کلزا

این تحقیق با هدف امکان استفاده از باکتریهای آزادزی تثبیت کننده نیتروژن درزراعت کلزا وکاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژن طراحی و با استفاده از آزمایش اسپیلت پلات در قالب فاکتوریل در سه تکرار و 16 تیمار اجرا شد. عامل اصلی چهار سطح کود نیتروژن (صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم) و عامل فرعی شامل دو عامل الف) کود سولفات روی (صفر و 50 کیلوگرم در هکتار و عامل ب) کود بیولوژیک (با کود بیولوژیک و بدون کود بیولوژیک) بود. مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن همراه با کود سولفات روی و کود بیولوژیک و شاهد به ترتیب با میانگین 2518/5 و 543/3 کیلوگرم در هکتار بیشترین و کمترین عملکرد را به خود اختصاص دادند. تیمار صفر کیلوگرم نیتروژن به همراه کود سولفات روی و کود بیولوژیک با میانگین 42/76 درصد و تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن بدون کود سولفات روی و کود بیولوژیک با میانگین 37/34 درصد، به ترتیب بیشترین و کمترین درصد روغن را دارا بودند. بالاترین میزان و مقدار نیتروژن در دانه به ترتیب با میانگین 3/53 درصد و 88/85 کیلوگرم در هکتار در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن با کود سولفات روی بدست آمد. بالاترین میزان و مقدار نیتروژن نیتروژن در کاه وکلش به ترتیب با میانگین 0/73 درصد و 67/18 کیلوگرم در هکتار در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن با کود سولفات روی بدست آمد. بالاترین کارایی مصرف نیتروژن با میانگین 28/63 کیلوگرم بر کیلوگرم در تیمار 50 کیلوگرم نیتروژن با کود سولفات روی بدست آمد. میتوان چنین نتیجه گیری کرد که با افزایش مقدار کود مصرفی، کارایی مصرف کودها بصورت تجمعی در تولید دانه و ماده خشک کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

نیتروژن ، کود بیولوژیک ، کلزا ، درصد و جذب نیتروژن ، کارایی مصرف نیتروژن