تاثیر شوری بر ویژگی های جوانه زنی و تسهیم ذخایر بذری برخی از ژنوتیپ های آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

این آزمایش با هشت ژنوتیپ آفتابگردان (زاریا، رکورد، مستر، هایسون 36 ، لاکومکا، گابور، سور و پروگرس) و شش میزان شوری (محلول های با پتانسیل اسمزی 1-، 2-، 3-، 4-، 5- و 6- بار، با استفاده از NaCl و همچنین، تیمار شاهد آب مقطر) بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاهی در آزمایشگاه زراعت دانشگاه گیلان انجام شد. واحدهای آزمایشی پس از دریافت تیمار های آزمایشی به مدت هفت روز در ژرمیناتوری با دمای 25 درجه سلسیوس و در تاریکی نگهداری شدند. نتایج نشان داد که تنها در پتانسیل های اسمزی بیش از 3- بار جوانه زنی بذرهای آفتابگردان بطور معنی دار کاهش می یابد. کاهش معنی دار سرعت جوانه زنی در پتانسیل های بیش از 2- بار مشاهده شد. در این آزمایش، افزایش شوری منجر به کاهش طول ریشه چه و ساقه چه شد که این کاهش در مورد طول ریشه چه بیشتر بود. وزن خشک ریشه چه و میزان برداشت از ذخایر لپه ها نیز کاهش یافت که نشان دهنده تغییر در الگوی تسهیم مواد است. در پتانسیل اسمزی نزدیک به 4- بار، وزن خشک ریشه چه با وزن خشک ساقه چه برابر شد. به نظر می رسد که شوری با تاثیر بر فعالیت ریشه چه و ساقه چه سبب چنین تغییری در الگوی انتقال مواد به آنها شده است. با توجه به ویژگی های مورد مطالعه در این آزمایش، به نظر می رسد که رقم های زاریا و سور در مقایسه با رقم های دیگر شوری را بهتر تحمل کرده اند. رقم های هایسون 36 ، پروگرس و مستر حساسیت بیشتری به شوری نشان دادند.

کلیدواژه ها:

جوانه زنی ، شوری ، رشد هتروتروفیک ، تسهیم مواد ، ذخیره بذر ، آفتابگردان