بررسی اثرات نظام های مختلف خک ورزی و محلول پاشی عناصر روی، بور و منگنز بر عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان

به منظور بررسی اثرات سیستم های مختلف خاکورزی و محلول پاشی کودهای سولفات روی، سولفات منگنز و اسید بوریک بر روی محصول آفتابگردان روغنی، آزمایشی در سال 1381 در مزرعه تحقیقاتی سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی واقع در 16 کیلومتری شهر مرند اجرا گردید. آزمایش به صورت کرتهای یک بار خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی شامل سه نوع خاک ورزی متداول، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به عنوان فاکتور اصلی و سه نوع کود سولفات روی، سولفات منگنز، اسید بوریک و شاهد به عنوان فاکتور فرعی با 4 تکرار پیاده شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد بطور کلی تاثیر اصلی تیمار خاکورزی بر روی کلیه صفات مورد آزمون به غیر از صفت کارآیی انرژی معنیدار نبود. به طوری که بیشترین کارآیی انرژی در تیمار بدون خاکورزی با8/54 بدست آمد. همچنین در بررسی نتایج تجزیه واریانس تاثیر اصلی تیمارهای کودی، مشاهده گردید که تیمار کودی سولفات منگنز بیشترین عملکرد دانه با 4/087 تن در هکتار، وزن هزار دانه با 80/64 گرم، عملکرد بیولوژیکی با 10/275 تن در هکتار، وزن دانههای پر در هر طبق با 81/08 گرم، میزان منگنز موجود در دانه با 81/42 میلی گرم در کیلوگرم، عملکرد روغن با 1/819 تن در هکتار و کارآیی انرژی با 8/07 را به خود اختصاص داد و تیمار کودی روی بیشترین قطر طبق با 205/1 میلی متر، میزان روی موجود در دانه با 62/67 میلیگرم در کیلوگرم و درصد روغن با 46/17 را به خود اختصاص داد. در اثرا ت متقابل بیشترین عملکرد دانه در تیمار کمخاکورزی و منگنز با 4/246 تن در هکتار، بیشترین درصد روغن دانه در تیمار روی و خاکورزی متداول با 47/50 درصد، بیشترین عملکرد روغن در تیمار کمخاکورزی و منگنز با 1/926 تن در هکتار، بیشترین عملکرد بیولوژیک در تیمار خاکورزی متداول و منگنز با 10/656 تن در هکتار بود. با توجه به نتایج بدست آمده نتیجه گیری میشود اجرای عملیات خاکورزی تاثیر معنیداری روی صفات مورد مطالعه نداشت ولی کاربرد سولفات منگنز تاثیر معنیداری روی بیشتر صفات داشت. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد روغن در تیمار کمخاکورزی و منگنز بدست آمد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، خاکورزی ، روی ، بر ، منگنز ، درصد روغن و محلولپاشی