تأثیر کاربرد آهن و گوگرد بر خصوصیات کیفی بادام زمینی (Arachis hypogaea L.)

به منظور ارزیابی اثر آهن و گوگرد بر عملکرد روغن و پروتئین بادام زمینی (رقم نورث کارولینا- 2)، تحقیقی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو عامل و 3 تکرار در سال زراعی 1386 در شهرستان کیاشهر استان گیلان به اجرا در آمد. عامل اول عنصر آهن با 3 سطح (2، 3 و 4 در هزار از منبع آهن کلاته) و عامل دوم عنصر گوگرد در 3 سطح (30، 60و 90 کیلوگرم در هکتار از منبع گچ) بود. در هر بلوک علاوه بر تیمارهای مورد بررسی، یک کرت به عنوان شاهد (بدون مصرف گوگرد و آهن) در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس خصوصیات کیفی دانه نشان داد که در بین تیمار های مختلف گوگرد تفاوت معنی داری از لحاظ درصد روغن و در بین تیمار های مختلف آهن تفاوت معنی داری از لحاظ درصد پروتئین دانه وجود داشت. به طوری که تیمار 90 کیلوگرم در هکتار گوگرد بالا ترین درصد روغن دانه را دارا بود. همچنین بالا ترین درصد پروتئین دانه مربوط به تیمار 3 و 4 در هزار آهن بود. در بین تیمار های مختلف کودی تفاوت معنی داری از لحاظ درصد نیتروژن دانه مشاهده گردید. نتایج جدول همبستگی صفات نشان دهنده وجود همبستگی منفی و معنی داری (r=0/73-**) بین روغن و پروتئین دانه بادام زمینی بود.

کلیدواژه ها:

بادام زمینی ، آهن ، گوگرد ، عملکرد ، خصوصیات کیفی