تأثیر مقادیر مختلف و زمان محلولپاشی Fe-EDDHA بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان

به منظور بررسی تأثیر محلولپاشی مقادیر مختلف کلات آهن از منبعFe-EDDHA در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان روغنی H. annuus L رقم پروگرس، آزمایشی در سال 1388 به صورت طرح کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی میانه به اجرا درآمد. سه غلظت کلات آهن، شامل صفر (شاهد)، 1 و 3 گرم در هزار میلی لیتر آب در کرت اصلی و زمان محلولپاشی طی پنج مرحله رشدی آفتابگردان، شامل: هشتبرگی V8) قبل از گلدهی R3 اتمام گلدهیR6 مراحل توأمV8+R3 و مراحل توأمV8+R6 در کرتهای فرعی قرار داده شد. صفات قطر ساقه، قطر طبق، وزن خشک اندام هوایی، شاخص برداشت، شاخص کلروفیل برگ، وزن هزار دانه، وزن مغز دانه در طبق و عملکرد دانه تعیین شد. اثر غلظت آهن 1 در هزار و تیمار شاهد در تمامی صفات معنیداری بود ولی بین غلظتهای آهن 1 و 3 درهزار در همهی صفات اختلاف معنیداری مشاهده نشد. زمان محلولپاشی آهن طی مراحل مختلف رشد آفتابگردان تأثیر معنیداری بر شاخص برداشت، شاخص کلروفیل برگ، وزن هزار دانه و عملکرد دانه داشت. اثر متقابل غلظت آهن در زمان محلولپاشی در کلیهی صفات غیر معنیدار بود

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تغذیه برگی ، کلات آهن ، مراحل رشد ، عملکرد