بررسی گسترش شکست هیدرولیکی و جهت گیری دوباره ی ترک در مخازن نفتی با استفاده از روش عددی جابجایی - ناپیوستگی

شکست هیدرولیکی یکی از روش های انگیزش مخازن نفتی است که برای افزایش بهره برداری نفت و گاز از مخازن بانفوذپذیری کم مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از جنبه های مهم در طراحی این روش، تخمین هندسه ی شکستگی وتعیین مسیر گسترش آن با توجه به شرایط محیط در برگیرنده ی آن می باشد. روش های عددی متفاوتی به منظور بررسیهندسه و مسیر انتشار ترک هیدرولیکی مورد استفاده قرار گرفتهاند که در میان آنها، روش المان مرزی به دلیل داشتنقابلیت بالا در حل مسائلی که تنش در آنها به سرعت تغییر می کند کارامدتر می باشد. روش ناپیوستگی- جابجایی ( DDM ) که یک روش المان مرزی غیر مستقیم است نیز به دلیل عدم نیاز به مش بندی مجدد به طور گسترده ای برایمدل سازی مسائل گسترش ترک مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله با استفاده از روش ناپیوستگی- جابجایی، چگونگی گسترش شکست هیدرولیکی و تغییر مسیر آن تحت تأثیر پارامترهایی همچون اختلاف تنش های افقی، فشار سیالدرون شکستگی و هندسه ترک اولیه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که اختلاف تنش های برجا، فشارسیال درون شکستگی و همچنین زاویه قرارگیری شکستگی اولیه نسبت به تنش های برجا تأثیر عمده ای بر تغییر مسیرشکستگی هیدرولیکی دارند.

کلیدواژه ها:

شکست هیدرولیکی ، روش ناپیوستگی جابجایی ، جهت گیری مجدد