بررسی تنوع پارک های تهران توسط سنجه های سیمای سرزمین

فضای سبز در شهرها و بویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می باشد. فضای سبز از یکسو موجب بهبود وضعیت محیط زیست شهرها شده، از سوی دیگر براساس نحوه ترکیب و توزیعش، شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان مهیا می کند. مطالعات قبلی در ایران بر سطح فضای سبز و تغییرات آن اشاره دارد، در حالیکه در جنگلداری شهری به منظور انجام یک مطالعه کامل نیاز به بررسی ویژگی های دیگر آن نیز می باشد؛ بنابراین در این مطالعه تنوع پارک های مناطق بیست و دوگانه شهر تهران بررسی شد. منطقه مورد مطالعه شهر تهران بود. در هر منطقه تهران تمامی انواع پارک ها (محله ای، ناحیه ای، منطقه ای) مطالعه شد. در این پژوهش نقشه پارک ها با استفاده از اطلس رقمی بوستان های شهر تهران و به کمک نرم افزارهای مختلف تهیه گردید، سپس به کمک سنجه های منتخب سیمای سرزمین شامل (تنوع سیمپسون، تنوع سیمپسون تغییر یافته، تنوع شانون، یکنواختی سیمپسون، یکنواختی سیمپسون تغییریافته، یکنواختی شانون) اطلاعاتی در زمینه تنوع پارک های شهر تهران به صورت کمی و با استفاده از نرم افزار کمکی حاصل شد. نتایج نشان داد پارک های منطقه چهارده بالاترین تنوع و منطقه بیست و یک بالاترین میزان یکنواختی را داراست. همچنین با توجه به نتایج این تحقیق، منطقه بیست و دو با وجود بالاترین میزان درصد پارک در سطح، از کمترین تنوع و یکنواختی برخوردار بوده و بهبود وضعیت و افزایش پارک ها در مقیاس ناحیه ای و منطقه ای در منطقه ده تهران ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

سنجه های سیمای سرزمین ، پارک ، تنوع ، یکنواختی ، تهران