تعیین الگوی پراکنش مکانی برخی از گونه های میوه ای (آلوچه، انجیر و ازگیل) در جنگل های شمال کشور (مطالعه موردی: جنگل های سری 7 نیرنگ – نوشهر)

یکی از جنبه های مهم اکولوژی گیاهی، الگوی پراکنش مکانی گیاهان است که آگاهی از آن در هر منطقه از مقدمات و ضروریات بررسی پوشش گیاهی به حساب می آید. با توجه به اهمیت زیاد گونه های میوه ای از جنبه های مختلف اکولوژیک و اقتصادی، تحقیق حاضر با هدف بررسی الگوی پراکنش مکانی برخی از گونه های میوه ای در جنگل های مدیریت شده و مدیریت نشده در جنگل های سری 7 نیرنگ نوشهر انجام شد. بدین منظور دو پارسل مدیریت شده و مدیریت نشده به ترتیب با مساحت 51 هکتار و 40 هکتار با شرایط فیزیوگرافی تقریباً مشابه انتخاب و سپس آماربرداری صددرصد به همراه ثبت موقعیت مکانی این درختان در منطقه صورت گرفت. برای دست یابی به الگوی مکانی گونه ها از تابع K رایپلی استفاده شد و فرض تصادفی بودن الگوی پراکنش گونه ها با استفاده از آزمون مونت کارلو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی بر روی گونه های ازگیل، آلوچه و انجیر در منطقه مورد مطالعه نشان داد که الگوی پراکنش این گونه ها در هر دو پارسل در فواصل نزدیک خوشه ای و در فواصل بیشتر تصادفی است. در نتیجه الگوی مکانی گونه های میوه ای مورد بررسی در پارسل مدیریت شده نسبت به پارسل مدیریت نشده تغییر چندانی نکرده است، چون بذر فراوانی که درختان میوه ای تولید می کنند و همچنین کم نیاز بودن و پیشگام بودن آن ها اثرات اقدامات مدیریتی را تا حدود زیادی خنثی می نماید. در نهایت با توجه به شرایط رویشگاهی، محیطی و فیزیوگرافی منطقه و خواهش های آن در منطقه مورد مطالعه، این الگو بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

گونه های میوه ای ، الگوی مکانی ، پارسل مدیریت شده و مدیریت نشده