اثر مکمل گیری کوتاه مدت امگا-3 بر پاسخ هموسیستیین و فیبرینوژن به یک جلسه تمرین مقاومتی با شدت متوسط در زنان چاق غیرورزشکار

هدف از تحقیق حاضر مطالعه اثر مکمل گیری کوتاه مدت امگا-3 بر سطوح هموسیستیین و فیبرینوژن در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای با شدت متوسط در زنان چاق غیرورزشکار بود. در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 30 زن چاق غیرورزشکار با شاخص توده بدنی برابر و یا بیشتر از 30 کیلوگرم بر مترمربع به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در سه گروه 1) تمرین مقاومتی، 2) مصرف مکمل امگا-3 و 3) ترکیب تمرین مقاومتی و مصرف مکمل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل یک جلسه تمرین مقاومتی ایستگاهی در 9 ایستگاه و با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه بود. مصرف مکمل امگا-3 روزانه سه عدد (3000 میلی گرم) کپسول امگا-3 و به مدت یک هفته انجام شد. به دنبال 10 ساعت ناشتایی، قبل و پس از مداخله تمرین از کلیه شرکت کنندگان خونگیری (10 میلی لیتر) به عمل آمد. سطوح پلاسمایی هموسیستیین و فیبرینوژن با استفاده از کیت های تجاری معتبر و به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و نیز آزمون تعقیبی توکی، تجزیه و تحلیل شد (0/05> p). یافته ها نشان داد مصرف مکمل امگا-3 به همراه تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنادار سطوح هموسیستیین (0/0001=p) و فیبرینوژن (0/0001=p) می گردد. در مجموع به نظر می رسد مداخله تمرین مقاومتی و مصرف مکمل امگا-3 موجب بهبود برخی عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی در زنان چاق غیرورزشکار می شود.

کلیدواژه ها:

چاقی ، هموسیستیین ، فیبرینوژن ، مکمل گیری