تاثیر چرای دام بر توالی اکولوژیک و توسعه پایدار در جنگل(مطالعه موردی: بخش نمخانه جنگل خیرود)

فشار وارد بر یک جامعه گیاهی از قبیل چرای دام میتواند به شکلگیری سطحی عاری از درختان جنگلی منجر شود یا ساختارهایی نظیر بوتهزارهای مناطق مدیترانهای را ایجاد نماید. چرای دام قادر است مسیر توالی یک جامعه گیاهی در وضعیت کلیماکس را تغییر دهد. در این مطالعه اثرات چرای دام بر روی توالی اکولوژیک در مسیرهای مالرو مورد بررسی قرار گرفت. منطقه مورد مطالعه سامان عرفی سوچ در بخش نمخانه جنگل خیرود واقع میباشد. جهت انجام این مطالعه ازمحل گاوسرای سوچ در چهار مسیر با توجه به شیب زمین قابل تردد برای دامها، به صورت ترانسکت خطی تا مرز سامان عرفی حرکت کرده و وضعیت زادآوری طبیعی و تغییرات تودههای جنگلی با توجه به تعداد و تنوع گونهای و روند تغییرات گونه بررسی گردید. نتایج نشان میدهد ممرز، افرا و راش گونههای غالب موجود در مسیرهای چهارگانه هستند. با توجه به نتایج به دست آمده در طول مسیر مالرو از مرکز تا مرز سامان عرفی تحت تاثیر چرای دام مراحل توالی اکولوژیک جنگل ازجنگل پیشرو به جنگل میانی و از جنگل میانی به جنگل اوج دیده میشود. به منظور جلوگیری از تخریب زادآوری طبیعی، اختلال در توالی اکولوژیکی، همچنین حفاظت، احیاء و توسعه پایدار جنگلهای شمال ضرورت دارد طرح خروج دام از جنگل با سرعت و جدیت بیشتری اجرا شود.

کلیدواژه ها:

زادآوری طبیعی ، توالی اکولوژیک ، چرای دام ، سامان عرفی