تحمل و مقاومت آنتی زنوزی ژنوتیپ های ج و نسبت به شته معمولی گندم، (Schizaphis graminum (Rondani)

شته معمولی گندم (Schizaphis graminum (Rondani)( Hem.: Aphididae یکی از آفات مهم غلات به ویژه جو است. یکی از مناسب ترین روش های کنترل این آفت با در نظر گرفتن اثرات سوء ناشی از کاربرد آفت کش ها، استفاده از ژنوتیپ های مقاوم جو است. در این تحقیق 60 ژنوتیپ جو در مرحله گیاهچه غربال سازی و دو مکانیسم آنتی زنوز و تحمل در آنها بررسی شد. آزمایش در گلخانه ای با شرایط دمایی 25±2˚C، رزوبت نسبی 10±55% و دوره نوری 16:8 انجام شد. غربال سازی بر اساس میانگین تعداد شته (بعد از 14 روز آلودگی با شته) انجام شد و ارقام ریحان، نصرف و لاین 20- Mall-4-3094- 2//Alpha/Cum/3/Victoria/…ICB01 1368-0AP با کمترین و لاین 13 (Legia/CWB117-5-9-5)، لاین 44((Sls/Bda//Sararood-1) و رقم زرجو با بیشترین میانگین تعداد شته جهت انجام آزمایش های مذکرو انتخاب شدند. در آزمایش آنتی زنوز نتایج نشان داد که در هر سه زمان (24، 48 و 72 ساعت پس از رهاسازی) رقم زرجو و ریحان به ترتیب ضعیف ترین و قوی ترین آنتی زنوز را داشتند. در آزمایش تحمل نتایج نشان داد که رقم ریحان بیشترین افزایش ارتفاع ثانویه (در مقایسه با شاهدش) و کمترین درصد کاهش ارتفاع (2/0%) را داشت. در حالی که، رقم زرجو با کمترین افزایش ارتفاع ثانویه (در مقایسه با شاهدش) و بیشترین درصد کاهش ارتفاع (65/9%) کمترین سطح تحمل را دارا بود.

کلیدواژه ها:

شته معمولی گندم ، جو ، تحمل ، آنتی زنوز ، غربال