چند شکلی حاصل از عناصر رتروترنسپوزونی در جمعیت های خربزه با استفاده از نشانگرهای REMAP

خربزه (Cucumis melo) متنوع ترین گونه از نظر مورفولوژیک در جنس کوکومیس می باشد. با توجه به قدمت کشت و کار ارقام متنوع خربزه و طالبی در ایران، به نظر می رسد ذخایر ارزشمند ژنتیکی از این گیاه در کشور ما وجود داشته باشد. اخیراً نشانگرهای مبتنی بر رتروترنسپوزون ها به طور گسترده برای مطالعات ژنتیکی استفاده می شوند. به این منظور چند شکلی و فعالیت ترکیبات رتروترنسپوزونی LTR4 و LTR3 از خربزه و پنج آغاز گر ISSR با استفاده از نشانگرهای REMAP مورد بررسی قرار گرفت. از ده ترکیب آغازگری REMAP مبتنی بر رتروترنسپوزون های LTR خربزه، پنج آغازگر الگوی باندی ایجاد کرده و در کل 74 مکان ژنی چند شکل تولید کردند. تجزیه کلاستر به روش UPGMA مبتنی بر ضرایب تشابه دایس، جمعیت های مورد مطالعه را از هم متمایز ساخت. بیشترین و کمترین تشابه ژنتیکی بین توده ها به ترتیب 0/91 (بین درگزی تاشکندی و زیوری شاهرود) و 0/72 (بین تاشکندی مادری و شادگامی اصلاح شده) بود. نتایج حاصله نشان داد که نشانگرهای REMAP توسعه یافته بر اسظاس رتروترنسپوزونهای فعال می توانند به عنوان ابزار نسبتاً جدیدی در م طالعه تنوع ژنتیکی و سایر زمینه های مرتبط در خربزه و حتی سایر گونه های گیاهی استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، چندشکلی ادغامی ، خربزه ، رتروترنسپوزون