مطالعهی خاصیت ضد قارچی ترکیبات فلاونوئیدی اسفنج Gelliodes carnosa، خلیج فارس، ایران
محل انتشار: اولین همایش ملی دانشجویی بیوتکنولوژی
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,322
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSCBIO01_042
تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1392
چکیده مقاله:
مطالعه در زمینهی خواص ضد قارچی ارگانیسمهای دریایی چند دهه است که مورد توجه قرار گرفته است. بسیاری از ترکیبات متنوع و جدید که دارای خواص بیولوژیک میباشند نیز از ارگانیسمهای دریایی جداسازی شدهاند. اسفنجهای دریایی به عنوان یک گروه جانوری تولیدکنندهی متابولیتهای متفاوت با خواص مختلف شناخته اند. اسفنج elliodes carnosa از آبهای دور از ساحل خلیج نایبند از عمق 6 متری جمع آوری شد. ترکیبات فلاونوئیدی در آزمایشگاه تحقیقات زیست شناسی و بیوتکنولوژی آبزیان دانشکده علوم زیستی، دانشگاه شهید بهشتی از اسفنج فوق استخراج شد. با توجه به خواص ضد میکروبی ترکیبات فلاونوئیدی، اثر ضد قارچی ترکیبات بدست آمده روی مخمر (Candida albicans, PTCC 5027) و کپکهای (Aspergillus niger,PTCC 5223)، (Fusarium solani,PTCC 5248)، (Saprolegnia parasitica)، (Fusarium sp.1) و (Fusarium sp.2) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج فعالیت دیسک دیفوژن نشان داد که قارچهای Fusarium solani، Fusarium sp.1 و Fusariumsp.2 در برابر این ترکیبات مقاوم بودند. ولی این ترکیبات روی قارچهای، Aspergillus (niger(12.5),Candida albicans(10.5 و( prolegnia parasitica(11mm هالهی عدم رشد ایجاد کردند. بیشترین فعالیت روی A.niger بود. با این نتایج میتوان این اسفنج را به عنوان منبعی از ترکیبات ضد قارچی در نظر گرفت. تاکنون هیچ گزارشی از جداسازی ترکیبات فلاونوئیدی و بررسی خواص ضد قارچی آنها از اسفنج های دریایی خلیج فارس ارائه نشده است. این گزارش اولین مطالعه در این زمینه می باشد. همچنین اثر این ترکیبات روی قارچ ساپرولگنیا که یکی از قارچهای مهاجم به تخم ماهیان در مزارع پرورش ماهی میباشد برای اولین بار بررسی گردیده است، که میزان تاثیر آن بر روی بازماندگی تخمها نیاز به تحقیقات بعدی دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدصادق خاکشور
دانشکده علوم زیستی، دانشگاه شهید بهشتی
جمیلیه پازوکی
دانشکده علوم زیستی، دانشگاه شهید بهشتی