بررسی نقش قارچ های میکوریزای آربوسکولار (AM) در ایجاد سازگاری گیاهان پروانش( Catharanthus roseus L.) باززایی شده در شرایط in vitro

گیاه پروانش( Catharanthus roseus L.) یکی از مهم ترین گیاهان دارویی و زینتی در جهان می‌باشد. در این تحقیق نقش قارچ های میکوریزا در ایجاد سازگاری در این گیاه پس از باززایی در شرایط کشت بافت مورد بررسی قرار گرفت. ریزنمونه های مختلف گیاه پروانش شامل قطعات برگی جوان، مریستم انتهایی، دمبرگ و قطعات گرهی با استفاده از ترکیبات محیط کشت مختلف باززایی شدند. ترکیبات محیط کشت شامل محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) غنی شده با غلظت های مختلف BAP,NAA و IBA بودند. بالاترین درصد شاخه زایی با استفاده از قطعات گرهی رشد یافته در محیط MS غنی شده با ( BAP (0/5mg/l)+NAA (1/5mg/l ( به‌دست آمد. شاخه های طویل شده به میزان cm 4-3 به محیط ریشه زایی که شامل محیط کشت MS غنی شده با غلظت های مختلف IBA و BAP منتقل شدند.بهترین میزان ریشه زایی در محیط MS 1/2 حاوی (IBA (0/1mg/1 به دست آمد. پس از 4 هفته گیاهان ریشه زایی شده به گلدان های پلاستیکی حاوی پیت: ورمیکولیت: شن (1:1:1) و 10 گرم از مایه تلقیح قارچی شامل Glomus etunicatum،Glomus verusiforme و Glomus intrsrsdices و در شرایط رطوبت بالا منتقل شدند. پس از گذشت 1 ماه گیاهان باززایی شده به محیط خارج انتقال داده شدند. نتایج حاصل نشان داد که بالاترین درصد حیات پس از دوره سازگاری مربوط به نمونه های تلقیح شده با قارچ G. verusiforme (96%) بوده و پس از آن با نمونه های G. etunicatum (82%) و intrsrsdicesG. (77%) و نمونه‌های شاهد (70%) دنبال شد.

کلیدواژه ها:

پروانش ، قارچ های میکوریزا ، سازگاری ، باززایی