اثر چهار برنامه آبیاری بر عملکرد و کارآیی آب مصرفی گندم در گلپایگان

طی دو سال زراعی، اثر چهار برنامه‌ آبیاری بر عملکرد دانه‌، کاه، وزن هزار دانه، درصد پروتئین دانه و کارآیی مصرف آب گندم رقم مهدوی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار بررسی شد. تیمارهای آبیاری شامل چهار دور آبیاری پس از T1=50، T2=75، T3=100 و T4=125 میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشت کلاس A بود. قبل از هر نوبت آبیاری، رطوب اعماق 15-0، 30-15و 60-30 سانتیمتری خاک اندازه‌گیری می‌شد. عمق آب به نحوی محاسبه گردید که رطوبت خاک در عمق توسعه ریشه به حد ظرفیت زراعی برسد. نتایج نشان داد اثر تیمارهای آبیاری بر میانگین عملکرد دانه، کاه‌، درصد پروتئین دانه و کارآیی مصرف آب بر اساس تولید دانه در سطح پنج در صد و تولید کاه در سطح یک در صد معنی‌دار بود. عملکرد دانه و کاه با تغییر دور آبیاری در تیمارهای T3,T1 و T4 نسبت به T2 کاهش یافت که این کاهش در تیمارهای T3 و T4 معنی‌دار بود. درصد پروتئین دانه در تیمار T1 بیشترین مقدار و فقط با تیمار T3 اختلاف معنی‌دار داشت. کارآیی مصرف آب با طولانی شدن دور آبیاری تیمارها نسبت به تیمار T1 افزایش معنی‌دار داشت. کمترین مقدار کارآیی مصرف آب 99/0 و مربوط به تیمار T1 و بیشتری مقدار مربوط به تیمار T4 و برابر 24/1 کیلوگرم دانه به ازای یک مترمکعب آب آبیاری بود. در شرایط آزمایش، آبیاری پس از 75 میلی‌متر تبخیر با مصرف حدود 6430 مترمکعب آب در هکتار در 9 نوبت آبیاری با تولید 7825 کیلوگرم دانه و 13625 کیلوگرم کاه در هکتار مناسب‌ترین تیمار بود. در این تیمار کارآیی مصرف آب بر اساس تولید دانه برابر 22/1 و بر اساس تولید کاه برابر 11/2 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب آبیاری بود.