راهکارهای نوین و کم هزینه جهت افزایش مقاومت گیاهان مختلف به تنشهای خشکی

میزان آب در دسترس یکی از مهمترین فاکتورهای محدودکننده رشد و پراکنش گیاهان می باشد و بیش از هر عامل دیگر محیطی در بازده گیاهان نقش دارد. جوانه زنی و استقرار گیاهچه بحرانی ترین مرحله در فرایند رشد می باشد. بررسی تکنیکهای مختلف Seed priming نشان می دهد که این روشها قادر به افزایش بازده در شرایط کم آبی و استرس های زیستی می باشد. در حقیقت Seed priming روشی است که بطور ویژه سبب هیدراته شدن بذر شده و به دنبال آن بذرها دوباره دی هیدراته می شوند، بطوری که فرآیند جوانه زنی و تغغیرات فیزیولوژیکی درون بذر شروع می شود، ولی ظهور ریشه چی رخ ندهد. تغییرات بیوشیمیایی قابل ملاحظه ای چون فعال شدن آنتی اکسیدانها و اسیدهای نوکلییک و آنزیمهای مختلف در طول پرایمینگ رخ می دهد که اثرات معنی داری در افزایش کارآیی بذور تحت پرایمینگ دارد. اساس این تکنیک تغییر میران پتانسیل آب و مدت زمان جذب آب می باشد که سبب افزایش توانایی جوانه زنی بذور در شرایط کم آبی می شود. در این مقاله سعی شده است در مورد کارایی روشهای مختلف پرایمینگ شامل Matrixpriming , Hydropriming , Osmopriming ، بحث و بهترین تکنیک جهت افزایش بازده گیاهان تحت استرسهای زیستی مشخص شود.

کلیدواژه ها:

استرسهای زیستی ، بازده ، جوانه‌زنی ، seed priming ، هیدراته شدن ، ریشه‌چه