طرح جریان و مکانیزم تشکیل درزه ها در بازالت حرمک

بازالت حرمک درمیان واحدهای تخریبی و ندرتا مارنی رخساره های الیگومیوسن شمال زاهدان بصورت میان لایه هایی عمدتاً از جریان های گدازه و به میزان کمتری نفوذی های کم عمق و پیروکلاستیکی دیده می شود که ورقه های گسترده ای را می سازند. به منظور روشن نمودن طرح جریان این سنگ تکنیک های پتروفابریک خاصی به کار برده شده که با استفاده از بعد طویل کانی های کشیده پلاژیوکلاز به عنوان عناصر فابریکی سنگ می توانیم به جهت جریان پی ببریم. نتایج آنالیز فابریکی روی چند نمونه از بازالت ها، تمایل عناصر خطواره ای، صفحه ای و مینرالی در بازالت ها را برای تشکیل یک طرح کنتور دیاگرام از جهت گیری مینرال ها نشان می دهد. همچنین مشخص شد که بلور های پلاژیوکلاز تمایل دارند در جهت بعد طویلشان موازی با مراکز محورهای کنتوردیاگرام جهت گیری نمایند.نوع حرکت بدست آمده نشان دهنده چرخش بلورهای پلاژیوکلاز حول یک محور نرمال نسبت به جهت جریان است.حوضه مطالعه حضور سه گروه از درزه ها را نشان می دهد. انطباق بین جهت گیری درزه ها در این سه گروه و همچنین درزه های موجود در سنگ های رسوبی پوشاننده بازالت ها و نتایج تحلیل فابریکی آنها نشان داد که گروه اول درزه های کششی هستند که موازی سطحacفابریک می باشند.مکانیسم تشکیل این نوع ازشکستگی ها در قالب واژه تمایل به جهت گیری ابعاد طویل کانی های پلاژیوکلاز در یک چنین توده هایی از سنگ های ناهمگن بحث شده است.گروه دوم شکستگی ها ممکن است بر اثر نیروهای تکتونیکی بوجود آمده باشند و گروه سوم درزه های اولیه هستند و بر اثر سرد شدن گدازه ها شکل گرفته اند

کلیدواژه ها:

بازالت حرمک ، طرح جریان ، پتروفابریک ، پلاژیوکلاز ، جهت جریان ، درزه