بررسی طرح انتقال آب از زاب بزرگ به دریاچه ارومیه، کاهش یا تشدید بحران

دریاچه ارومیه در شمال غربی ایران واقع شدهاست دریاچه ارومیه، بزرگترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه آبشور دنیا است. آب این دریاچه بسیار شور بوده و عمدتاً از رودخانههای زرینهرود، سیمینهرود، تلخه رود، گادر، باراندوز،شهرچای، نازلو و زولا تغذیه میشود.حوضه آبریز دریاچه ارومیه، 51،876 کیلومتر مربع است که پیرامون 3٪ مساحت کل کشور ایران را دربر میگیرد. از سال های 1374- 1375 در پی کاهش بارش ،کم آبی فراوان، افزایش تبخیر از سطح دریاچه خشکسالی، ساخت بی رویه و غیر کارشناسی سد و جلوگیری از ورود آب به دریاچه ،احداث غیر مسئولانه پل میان گدر شهید کلانتری و عدم کارشناسی و مدیریت صحیح زیست محیطی آن، حفر چاه های غیرمجاز و دادن مجوز بی رویه حفر چاه، راندمان پایین آبیاری، الگوی غیر بهینه کشت، تراز سطح دریاچه ارومیه بصورت چشم گیری کاهش پیدا کرده است و روندبسیار صعودی و فزاینده ای پیدا نموده است .در این راستا پیشنهادات زیادی از ظرف کارشناسان خبره و اساتید دانشگاه درسطح کشور برای نجات دریاچه ارومیه پیشنهاد گردیده است که از معروف ترین آنها می توان به مدیریت چاه های مجاز و غیر مجاز و مسلوب و پر کردن چاه های غیر مجاز،انتقال آب از حوضه های آبریز دیگر مانند سیمینه رود و زرینه رود،انتقال آب از ارس،خزر،رودخانه های اصلی و فرعی زاب بزرگ و کوچک،بارورسازی ابرها،اصلاح الگوی کشت،استفاده از تجارت آب مجازی در مدیریت منابع آب نام برد. در این تحقیق به بررسی عوامل موثر در کاهش تراز سطح دریاچه و راهکارهای پیشنهاد شده جهت احیای دریاچه پرداخته با بررسی موقعیت و شرایط زاب بزرگ و کوچک پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، بحران زیست محیطی ، دریاچه ارومیه